Wzorzec FCI nr 239
WYŻEŁ WĘGIERSKI SZORSTKOWŁOSY
(Drotzörü Magyar Vizsla)
Kraj pochodzenia:
Węgry
Data publikacji obowiązującego wzorca:
06.04.2000
Użytkowanie:
wszechstronny pies myśliwski zdolny do pracy w polu,
lesie i wodzie, mający typowe zdolności myśliwskie: doskonały węch,
stanowczość w stójce, doskonałe aportowanie i determinację przy trzy-
maniu się śladu, nawet podczas pływania. Odporny na ekstremalne
warunki pogodowe. Przeznaczeniem wyżła węgierskiego krótkowłosego
jest bycie doskonałym psem polującym; lęk przed wystrzałem, niechęć
do stójki i aportowania oraz wody jest niepożądana. Z powodu jego
spokojnej natury i zdolności adaptacyjnych, może być trzymany jako
pies domowy.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane (próby polowe i wodne).
RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł węgierski szorstkowłosy (Vizsla) został stworzony poprzez
skrzyżowanie wyżła węgierskiego krótkowłosego z wyżłem niemieckim
ostrowłosym w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Właściwości
tej rasy są identyczne z wyżłem węgierskim krótkowłosym.
WYGLĄD OGÓLNY:
Żywy, złotorudy pies myśliwski, suchy i szczupły, lecz bardziej krzepki
niż wyżeł węgierski krótkowłosy. Jego powierzchowność ucieleśnia
zdolności wszechstronnego wyżła, wytrwałego, zdolnego do pracy
i o ugodowej naturze.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia niewiele przewyższa wysokość w kłębie.
Głębokość klatki piersiowej jest nieznacznie mniejsza od połowy
wysokości w kłębie.
Kufa jest trochę krótsza od połowy długości głowy.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Czuły, inteligentny, pewny siebie pies, łatwy do szkolenia gdy nie jest
źle traktowany. Pozostaje w kontakcie z przewodnikiem, namiętny
w poszukiwaniu, uparty, o dobrym węchu i pewny w stójce.
2
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Lekko wysklepiona o średniej szerokości z niezbyt głęboką bruzdą
sięgającą od umiarkowanie rozwiniętego guza potylicznego do czoła.
Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte.
Przełom czołowo-nosowy (stop):
umiarkowany.
Trzewioczaszka:
Nos: dobrze rozwinięty i szeroki, z nozdrzami tak rozwartymi jak to
tylko możliwe. Kolor wierzchołka nosa harmonizuje w odcieniu
z kolorem szaty.
Kufa:
stępiona, nie spiczasta, z silnymi szczękami, silnie umięśniona.
Grzbiet nosa prosty.
Fafle:
ciasno przylegające, wargi nie zwisające.
Uzębienie:
potężne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym
zgryzem nożycowym, górna szczęka dokładnie pokrywa się z żu-
chwą tworząc kwadrat, 42 zęby
Policzki:
silne, dobrze umięśnione.
Oczy:
lekko owalnego kształtu, średniej wielkości, z dobrze przylega-
jącymi powiekami. Brązowe oko harmonizuje z umaszczeniem
szaty, preferowane tak ciemne jak to możliwe, o inteligentnym
i żywym wyrazie.
Uszy:
osadzone niezbyt wysoko i nieco w tyle głowy. Cienkie płaty
o kształcie zaokrąglonego V wiszą blisko policzków. Nieznacznie
krótsze niż u wyżłów węgierskich krótkowłosych.
Szyja:
średniej długości, harmonizującej z wyglądem ogólnym. Kark
bardzo umięśniony i lekko wygięty. Ciasno przylegająca skóra na
podgardlu.
TUŁÓW:
Kłąb:
wyraźny i umięśniony.
Grzbiet:
solidny, silny, dobrze umięśniony, napięty i prosty. Kręgi powin-
ny być dobrze osłonięte mięśniem i niedostrzegalne.
Lędźwie:
krótkie i szerokie, proste lub lekko łukowate. Odcinek od
grzbietu do lędźwi dobrze związany.
Zad:
szeroki, dobrze umięśniony i dostatecznie długi, lekko ścięty,
nachylający się nieznacznie do ogona.
Klatka piersiowa:
głęboka i obszerna o dobrze rozwiniętej muskulaturze
i umiarkowanie łukowatym przedpiersiem; mostek zachodzący do
tyłu tak daleko, jak to możliwe. Mostek i łokieć powinien być na
tej samej wysokości. Żebra umiarkowanie wysklepione, ostatnie
wygięte do tyłu.
3
Linia podbrzusza:
elegancka, napięta, wygięta w łuk ku tyłowi, brzuch
nieznacznie podkasany.
OGON:
Osadzony nieco nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze
pokryty gęstą szatą. W krajach, gdzie kopiowanie jest dozwolone, ogon
może być skracany do 1/4 naturalnej długości, by uniknąć wypadków
w czasie polowania. Jeśli kopiowanie nie jest dozwolone, ogon sięga aż
do stawu skokowego i jest sierpowato wygięty w górę. W czasie ruchu
noszony poziomo.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
o mocnym kośćcu, silnie umięśnione. Widziane
od przodu są proste i równoległe. Widziane z profilu są pionowe
i dobrze ustawione pod tułowiem.
Barki:
długie, pochyłe i płaskie; elastyczne, o silnej i suchej musku-
laturze. Dobre kątowanie pomiędzy łopatką a ramieniem; łopatka
dobrze związana.
Łokcie:
przylegające do tułowia, jednakże nie wygięte ani do wewnątrz
ani na zewnątrz. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem a prze-
dramieniem.
Przedramię:
długie, proste, wystarczająco umięśnione, o silnym, lecz nie
grubym kośćcu.
Staw skokowy:
suchy, muskularny.
Nadgarstki:
krótkie, nieznacznie pochyłe.
Przednie łapy:
koloru ciemnobrązowego, lekko owalne, wystarczająco
wygięte, o silnych palcach i mocnych pazurach. Opuszki twarde,
jędrne, ciemnoszare. Łapy paralelne w czasie ruchu i w pozycji
statycznej.
Kończyny tylne:
dobrze ukątowane o silnym kośćcu; widziane od przo-
du są proste i równoległe.
Udo:
długie, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie pomiędzy miednicą,
a udem.
Staw kolanowy:
dobrze ukątowany.
Podudzie:
długie, suche, o silnie rozwiniętej muskulaturze, długości
niemal równej długości ud. Dobre kątowanie pomiędzy
podudziem a śródstopiem.
Stawy skokowe:
silne, suche i umięśnione, dobrze opuszczone.
Śródstopia:
pionowe, krótkie i suche.
Tylne łapy:
podobne do przednich.
4
CHODY:
Typowy chód to ożywiony, energiczny i lekko kryjący ziemię kłus, ele-
gancki i o dużym zasięgu. W czasie pracy w polu porusza się niewy-
czerpującym galopem. Grzbiet i linia podbrzusza są ustabilizowane
i pozostają w poziomie. Dobre, wysokie noszenie głowy. Kroczenie
niepożądane.
OKRYWA WŁOSOWA:
Dobrze przylegająca, szorstka, mocna, gęsta i matowa. Długość
zewnętrznego płaszcza wynosi 2-3 cm z gęstym, odpornym na wodę
podszerstkiem. Linia ciała nie musi być przykryta dłuższym włosem.
Struktura owłosienia, jego twardość i gęstość ma zapewnić jak najlepszą
ochronę przed warunkami pogodowymi i zranieniami skóry. Na spodzie
klatki piersiowej, brzuchu i dolnej części nóg sierść jest krótsza, bardziej
miękka i nieznacznie cieńsza niż na tułowiu; włos na głowie i górnych
partiach nóg jest krótszy i jednocześnie nieco ciemniejszy, jednakże nie
miękki i gęsty.
Wyraźne brwi akcentują przełom czołowo-nosowy. Ten silny i niezbyt
długi (2-3 cm) włos tworzy bardzo szorstką brodę po obu stronach kufy,
podkreślającą zdecydowany wyraz głowy. Po obu stronach szyi szata
formuje V-kształtną szczotkę.
Skóra:
ciasno przylegająca, bez fałd, dobrze wybarwiona.
Umaszczenie:
różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco
ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub
rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub
podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na
palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowia-
da barwie nosa.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 58 - 64 cm
suki: 54 - 60 cm
Właściwe proporcje i symetria jest ważniejsza niż wzorcowy wzrost.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być trak-
towane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Wady dyskwalifikujące:
- Silne odchylenia w charakterystyce płci.
- Nietypowa głowa.
- Plamisty (motyli) nos.
5
- Nadliczbowe zęby poza linią zgryzu; brak jednego lub więcej siekaczy,
kła, 2-4 przedtrzonowców, 1-2 zębów trzonowych; więcej niż dwa P1;
M3 są ignorowane. Niewidoczne zęby są uznawane za brakujące.
- Nadliczbowe zęby poza linią innych.
- Rozszcze podniebienia, zajęcza warga.
- Jasnożółte oczy. Bardzo luźne powieki, wywinięte lub podwinięte.
Distichiasis (podwójny rząd rzęs).
- Zaznaczone podgardle.
- Wilcze pazury.
- Bardzo nieprawidłowy ruch.
- Cienka szata, bez podszerstka. Długa, miękka, jedwabista, kędzierza-
wa, kosmata lub wełnista szata. Brak szczotek na nogach.
- Ciemnobrązowy lub bladożółty kolor. Różnokolorowe, niejednolite
umaszczenie. Biała łata na klatce piersiowej o średnicy większej niż 5
cm.
- Białe łapy.
- Brak pigmentacji na skórze lub na faflach i obwódkach oczu.
- Jakiekolwiek słabości charakteru.
- Odchylenia od wysokości w kłębie większe niż 2 cm w obie strony.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym.
