Hodowla bażantów
Ph. c. colchicius :/bażant nieobrożny zwyczajny -kaukaski, bażant miedziany, bażant europejski waga od 1 -1.5 kg / w Europie występuje już od czasów Legionów Rzymskich, chowany jako ptak ozdobny i często serwowany na stoły biesiadne jako część masy mięsnej uzupełniającej dietę żołnierzy. Jest on najbardziej przystosowany do życia w dzikich warunkach. Bardzo dobrze radzi sobie w naturze i nie wymaga karmienia. W przypadku dokarmiania daje lepsze efekty zasiedleniowe. Praktycznie niezniszczalny. Jest to najlepiej przystosowana rasa z rodziny PHASIANUS. To rasa zapomniana i niedoceniana. Preferuje on łowiska zaniedbane, gdzie występuje mała ilość pól uprawnych, o niskiej kulturze rolnej, poprzecinana licznymi ciekami wodnymi, pomieszanymi z zakrzaczeniami, przechodzącymi w laski i przylaski. Jest to osobnik stosunkowo trudny w hodowli wolierowej ze względu na dzikość. Bażant kaukaski nadaje się bardzo dobrze jako podkładka do krzyżówek, obojętnie, czy będzie to hodowla w typie sportowo- łowieckim, czy mięsnym.
♦♦♦
Bażant Ph .c . Tenebrosus został wyprowadzony przez Anglików z formy zmutowane,j powstałej z krzyżówki Ph . c.colchicius z Ph .c . versicolor. Ta krzyżówka dała bażanta angielskiego zielonogrzbietego. Bażant ten jest preferowany do łowisk o niskiej kułturze rolnej, z dużą ilością zakrzaczeń, ugorów, lasów.
